yoy.be april 2010

Kom, kom, kom. Ik kan ze heel goed begrijpen. Het is tijd voor een nieuw tijdperk, en dat merk je aan alle groten der aarde, niet alleen Apple en Google, maar zowat alle nieuwelingen: Facebook, Twitter, Youtube. Java en plugins in browsers allerhande zijn nodig geweest om vanop een soort gefragmenteerd platform weg te kunnen bij het grote publiek die met allerhande metaal en verbindingen van bemerkelijke kwaliteit zaten. We hebben er eigenlijk maar van kunnen uitgaan dat het bij de meeste een beetje werkte.

Maar de nieuwe wind die waait, blaast in twee richtingen. Misschien een beetje vreemd om te volgen voor de buitenstaander, maar in de onderste lagen gaat het naar de windrichting van de pure techniek. Schrijf code, maar heel weinig, en direct voor een processor. Er blijven er maar een paar soort meer over, en dan is het te doen om ze elk specifiek te bedienen (x86, ARM...). Er is dus geen nood meer aan tussenstapjes, logica die onderweg ergens rondslingert, zoals SQL of Java. Of Flash. Alleen het zuivere spul.

Vanboven stuurt de wind je naar een virtuele wereld. Of toch zo lijkt het, want er draaien gewoon nog altijd instructies op een rekeneenheid. Alleen is er net voorbij de grens van het uitdeinende universum van threads, processen en het OS, een laagje bij die geruisloos wappert tussen je huidige illusie van werkelijkheid en het hoopje metaal dat de kleur van de lichtpuntjes voor je ogen aanstuurt.

Het wordt dus aanpassen geblazen aan veel rekenkracht, veel geheugen, en veel mogelijkheden waar het allemaal kan zitten. In je broekzak, in een kantoorgebouw ergens, of allemaal tesamen.

Klinkt allemaal wel mooi. Maar toch is er iets dat niet goed onder het dak van mijn luchtkasteel lijkt te passen: JavaScript. (Die trouwens nog weinig met Java te maken heeft, zeg en schrijf maar JavaScript, mocht er een leek meeluisteren, maar lees ECMAScript.) Even leek het of het ook in de mist van de geschiedenis zou verdwijnen, maar dankzij XMLHttpRequest staat het nu vooraan om de hemel mee te kleuren. Het is naar verluid een drukkende kracht die het web naar nieuwe hoogten brengt. En blijkbaar niet alleen het web, als ik het zo bij Palm en Apple zie. En Mozilla.

Ik denk dat de grote verdienste is dat je in Javascript zo alles lekker vaag kan laten. Is het een object? Een functie? Doe maar iets. Je ziet wel of je er iets uit krijgt. Je browser is slim genoeg om zelf uit te zoeken wat in machine-instructies kan. Is het een string? Een stuk van de pagina? Misschien wel. Als niet iets anders het heeft vervangen met dezelfde naam en interface. Mash-ups allerhande schijnen al aan de horizon. We kunnen er virtueel nu al virtueel al ons virtueel werk mee doen. (Ik wist niet goed waar het woord 'virtueel' in te planten, dus laat ik ze alledrie staan, kies zelf maar.)

version 1.0.1.260
I finally got round to changing two things that were disturbing me about DirFind:

When searching a large structure of folders and sub-folders, I usually wanted to see the matching files in a certain sub-folder, but had to wait for the search running in the background to get to the directory I wanted to see. Now, when you expand the folder view, the background process is asked to move the folder you selected to the front of the queue. This feature will save me tuns of time. If larger files are being searched, this behaviour might not be apparent rightaway.

There was an issue using the replace feature on non-unicode text files. When re-writing the files, they got converted to UTF8. Now, if no unicode byte order marks are present, the file is re-written in the 'default' encoding, depending on your current regional settings. You may still get unexpected results on non-unicode files using another encoding than this default encoding.